Wojciech Bednarski urodził się i wychował w Kunicach koło Gdowa.
W 1865 roku podjął pracę w Podgórzu, cztery lata później został dyrektorem podgórskiej szkoły ludowej. Był założycielem i inicjatorem towarzystw samopomocowych, pomysłodawcą Towarzystwa Upiększania Miasta Podgórza.
W 1884 roku został radnym miejskim i już od początków sprawowania tej funkcji zabrał się ostro do pracy nad dziełem swojego życia: parkiem miejskim. Dostał od włodarzy miasta do zagospodarowania teren po kamieniołomie, na którym zamierzał posadzić drzewka i krzewy. Prace ruszyły już w 1884 roku. W budowie parku pomagali Bednarskiemu jego uczniowie i wychowankowie, ziemię do parku wywożono z wykopów nowobudowanych podgórskich kamienic.
Po dwunastu latach, 19 lipca 1896 r. dokonano uroczystego otwarcia parku, o którym za sprawą prasy stało się głośno w Małopolsce. Wraz ze sławą podgórskiego parku rozszerzała się sława jego twórcy.
W 1906 roku władze Podgórza z burmistrzem Maryewskim uchwaliły nadanie parkowi miejskiemu imienia na pamiątkę twórcy - Park Bednarskiego.Swoją pracą jako pedagoga Wojciech Bednarski starał się wychować podgórską młodzież w szacunku do swojego miasta, umiłowania przyrody i dbania o swoje otoczenie.
9 stycznia 1897 roku w uznaniu zasług dla społeczności miasta Wojciech Bednarski został wyniesiony do godności Honorowego Obywatela Podgórza.
W 1903 roku władze miasta podarowały mu parcelę przy Placu Lassoty 2, gdzie synowie społecznika pobudowali willę "Julia", która stoi w tym miejscu do dnia dzisiejszego. Bednarski bardzo mocno akcentował odrębność Podgórza od Krakowa i gdy jego miasto zostało włączone w obręb granic administracyjnych Krakowa protestował przeciwko tej decyzji spacerując tylko do połowy mostu łączącego Podgórze z grodem Kraka.Wojciech
Bednarski zmarł w 1914 roku, pochowany został na Starym Cmentarzu Podgórskim w grobowcu rodzinnym.
W 1937 roku Rada Miasta Krakowa postanowiła wznieść obelisk ku czci Wojciecha Bednarskiego w parku na Krzemionkach w formie popiersia z brązu.
